Sahra Çölü'nde bedevi avı

Günlerden bir gün yine çöldeyiz arkadaşlarla. Kuzey kutbunda eskimolarla idare ediyorduk eskiden. Ama artık akıllandılar. Taştır sopadır iğneli çubuktur Allah ne verdiyse saldırıyor şerefsizler. Çöldeyiz o yüzden. Ara sıra bedeviler geliyor buraya. Onlar daha kolay lokma. Koskoca çöl zaten burası. Her yer kum. Taş yok sopa yok hiçbir şey yok. Kaderlerine razı oluyor garibanlar.

Fazla dağıttık konuyu. Çöldeydik değil mi? Hah. Aramızda anlaştık ilk gelen bedeviyi kimin götüreceğini belirledik falan. Bekliyoruz biri gelsin diye. Bekle Allah bekle. Yok kimse gelmiyor. Bizimkiler sıkıldı beklemekten ufak ufak dağılmaya başladılar. Bir ben bir de Hayri kaldık. Hava da nasıl sıcak...

+Abi diyorum gitsek mi?
-Yok yok gelir şimdi. Ahada geliyor bak...
+Seraptır o serap.

Beklemeye devam. Ahada o ne? Bir deve. Sahibi nerede lan bunun? Yok lan galiba... Off bunun için mi götüm pişti akşama kadar kızgın kumlarda.

+Hayri gidiyorum ben.
-Nereye olm bak geldi işte.
+O deve lan deve.
-Ee ne olmuş?
+Oha lan. manyak mısın oğlum? Evde yenge bekliyodur seni geç kalmayalım bak...
-Dur abi dur geliyorum ben sen git.
+Abi yapma etme.
-Sen karışma.

Engel olamadım. Yazık oldu hayvana. Ayı oğlu ayı.